مشخصات
گیاه ثعلب چیست ؟
گیاهی با گلهای آبی واژگون است. از پیازاین گیاه بعد از خشک و پودر کردن برای بستنی سازی استفاده می شود. زیرا این گیاه دارای مواد نشاسته ای می باشد.
این گیاه در موارد ناراحتیهای تنفسی مثل سرفه های شدید و حتی در موارد سیاه سرفه و آسم و تنگی نفس مورد استفاده قرار می گیرد.
گلهای این گیاه نوش خوبی برای زنبور عسل است .
با له کردن و خرد کردن گل آن، ماسک خوبی برای صورت تهیه می شود.
معمولاً محل رویش این گیاه داخل باغها و بیشه هاست .
زمان گل دهی آن از اواخر فروردین تا اواخر خرداد می باشد.
این گیاه پیازی دارد که پیاز آن مورد استفاده است.
نام‌های دیگر آن:
خصیه الثعلب، سعلب، شاطریون، سحلب، ثعلب مصری، ارکیده، ارکید، سه‌برگ، سالپ، ونیله، تولکی، کوکره، لومیری، اورکیس ماسکولا، سورقطون، کوکهری و گل دختر ملکه آفتاب می‌باشد.
ثعلب گیاهی است پایا و چندساله و دارای گلهای خوشه‌ای و برگهای پهن،برگهای تحتانیش به نوک باریک و تیزی منتهی می‌شوند. برگهای فوقانیش معمولاً دارای لکه‌هایی به رنگ قهوه‌ای است. گلهایش صورتی یا سفید با خطوط و نقاط بنفش یا ارغوانی است. رنگ پوسته غدد زیرزمینی صورتی و داخل آن سفید است. طعم آن کمی شیرین، لزج و کمی تند است. معمولاً محل رویش این گیاه داخل باغها و بیشه هاست. زمان گل دهی آن از اواخر فروردین تا اواخر خرداد است.
این گیاه پیازی دارد که پیاز آن مورد استفاده است. گیاهی با گلهای آبی واژگون است. از پیازاین گیاه بعد از خشک و پودر کردن برای بستنی سازی استفاده می شود زیرا این گیاه دارای مواد نشاسته ای می باشد. معمولاً غده ثعلب در اوایل تابستان می‌رسد.ثعلب دارای هیدرات کربن، قند، مقداری موسیلاژ شبیه باسورین، آمیدون تغییرشکل یافته، مواد پروتئیدی، و در آردی که از فکول غده به‌نام ثعلب بدست می‌آیدمقدار زیادی مواد لعابی (موسیلاژ) و ماده‌ای شبیه صمغ غربی و نشاسته و مواد رنگی و مقدار کمی املاح معدنی و مقدار جزئی اسانس است که پس از خشک‌شدن گیاه به‌صورت کومارین درمی‌آید.
....
در سالهای نه چندان دور استفاده از گیاه ثعلب در بستنی های سنتی ایرانی مرسوم بوده است. امروزه می توان گفت از این گیاه دیگر در صنعت تولید بستنی استفاده ای نمی شود. این عدم استفاده دلایل گوناگونی دارد که از جمله مهمترین آنها قیمت این ماده و کمبود منابع آن می باشد.
در سال های اخیر قنادها و متخصصین صنایع غذایی، خلا وجود این ماده در انواع بستنی را با سایر صمغ های طبیعی و سنتزی پر کرده اند. از مهمترین این صمغ های جایگزین از CMC یا کربوکسی متیل سلولز می توان نام برد که بدلیل جایگزین شدن CMC با گیاه ثعلب در فرمولاسیون بستنی سنتی ایرانی، به سی ام سی،ثعلب صنعتی هم می گویند. بعد آنکه سی ام سی کاملا در فرمول بستنی های سنتی جای خود را باز کرد، امروزه حتی استفاده از نام ثعلب، به جای CMC مرسوم شده است.این روزها اگر سری به بازار سنتی ایران بزنید و سراغی از ثعلب بگیرید، با چند ماده کاملا متفاوت که همه را با همان نام صدا می کنند و هیچکدامشان آن گیاه اصلی نیستند مواجه می شوید.بطور مثال:
ثعلب ژاپنی، ثعلب سانروز( سانروز نام یک برند سی ام سی ژاپنی می باشد)، ثعلب مشترک و ثعلب دانمارکی
هرکدام از این نام ها مشخصات و معانی خاصی در بازار ایران برای خود یافته اند و گاهی از روی نام هیچکدام را نمی توان فهمید. حال آنکه یافتن آنچیزی که شما به آن نیاز دارید کمی در پرده ابهام قرار خواهد گرفت. بنا براین توصیه می شود حداقل نسبت به چند مورد ذیل آگاهی نسبی داشته باشید:
ثعلب ژاپنی:
منظور همان CMC ژاپنی می باشد. گاهی حتی در بازار سنتی به این ماده ثعلب سانروز می گویند. دلیل این اشتهار نیز بسیار ساده است. در سال های اولیه ورود این ماده غذایی به ایران، CMC سانروز جزو دسته پیشرو به حساب می آمده و توانسته در طی سالیان متمادی اعتماد مشتریان خود را به نسبت جلب کند.
ثعلب مشترک:
در این مورد اظهار نظر قطعی نمی توان کرد ولی معمولا به نوعی صمغ به نام گوارگام (guargum) اطلاق میشود. نوع خوراکی آن معمولا نسبت به CMC ویسکوزیته بالاتری داشته و به اصطلاح بستنی را کشدار تر میکند.
ثعلب هندی :
همان گوارگام (guargum) می باشد که نوع خوراکی آن معمولا نسبت به CMC ویسکوزیته بالاتری داشته و به اصطلاح بستنی را کشدار تر میکند.
ثعلب دانمارکی:
اگر منظور فروشنده را درست متوجه شده باشید، و اگر فروشنده منظور شما را خوب متوجه شده باشدو باز هم اگر بسته بندی اعتبار داشته باشد، می توان در این مورد چنین اظهار نظر کرد:استابلایزر بستنی سنتی که ترکیبی از چند ماده هستند و برای بستنی های با بافت خاص بستنی سنتی طراحی و مهندسی شده اند. حال این استابلایزر می تواند تولید شده در هر کشوری باشد. از آنجا که کشور دانمارک دارای تکنونولوژی مناسبی در تولید استابلایزرهای صنایع غذایی می باشد و در بازار ایران نیز سابقه ای به نسبت طولانی دارد.
